Al rond m’n vijftiende werd ik gegrepen door punk. Eerst door de rauwe muziek, snel daarna door de maatschappijkritische teksten, en niet veel later ook door de mentaliteit en levenshouding die binnen de subcultuur heerst. En al ben ik inmiddels ruim twintig jaar ouder en leef ik op veel fronten burgerlijker dan ik destijds had kunnen bedenken - de zelfstandig denkende, autonome houding is gebleven.
Naar mate ik ouder werd, verloor ik de actieve verbinding met de subcultuur steeds meer. Ik zag zelden nog shirtjes van the Ramones, behalve dan als commercieel massaproduct bij grote modeketens. Iedere keer stemt het me toch weer treurig om te zien wat er van dat (ooit zo rebelse) statement is verworden.
De laatste jaren vindt er een kleine omslag plaats, en wel dankzij Abel van Gijlswijk. Met zijn band Hang Youth maakt hij heerlijk harde, ultrakorte punknummers die op wonderbaarlijke wijze steeds de mainstream bereiken! Vorig jaar hoorde ik zelfs een uitgebreid interview (met samples van diverse tracks) op NPO radio 1!
Sinds kort heeft zelfs VPRO Tegenlicht er een hele aflevering aan gewijdt. Daarin komen niet alleen vele nummers aan bod, maar is ook veel aandacht voor het achterliggende gedachtegoed van de band. Want al lijken de teksten op het eerste ogenblik erg ongenuanceerd, Abel laat wat mij betreft pakkend zien waarom zijn teksten misschien wel de meest genuanceerde liedteksten zijn die op dit moment gemaakt worden.
Al met al zeer de moeite waard om eens te gaan zitten voor deze tegenlicht aflevering: